09 juni 2013 ∙ Hoogspanning als interesse in eenzaamheid beleven hoeft niet, maar wat we ook zeggen, een website blijft slechts een website. Zo af en toe is het tijd om elkaar eens in het echt te spreken en van gedachten te kunnen wisselen. Kort verslag van de verbindingsdag in Geertruidenberg.

Een ruime handvol mensen vanuit Nederland en zelfs vanuit België ondernam de tocht naar een plaats welke niet zonder reden gekozen werd: Geertruidenberg.

Dit kleine stadje vlakbij de Biesbosch is het walhalla van iedereen met interesse in alles wat met hoogspanning te maken heeft. Schakelstations, een woud aan bovengrondse hoogspanningslijnen van verschillende leeftijden, spanningen en ontwerpen, de nodige rivierkruisingen, opstijgpunten en andere bijzonderheden, bewandelbare wegen, horeca om de hoek en gratis parkeren. Een uitstekende omgeving om met een aantal gelijken eens bij te praten over alles wat deze hobby breed en boeiend maakt – iets wat buitenstaanders zich soms maar moeilijk kunnen voorstellen. Op een terrasje kunnen zitten met een hapje en drankje, om daarna een stuk te wandelen.

Het weer werkte redelijk mee, zeker ten opzichte van wat dit voorjaar bracht. Aan de voet van indrukwekkende kleerkasten, hoekmasten en brede straten bundelgeleiders was er meer te zien en te bespreken dan de tijd aan ruimte bood. Iedereen had een andere achtergrond waardoor er heel wat van elkaar opgestoken kon worden. Maar naast een uitgebreide wandeling op een indrukwekkende plek en uitwisseling van kennis was misschien nog wel het interessantste om te ervaren dat ook hoogspanningsgeïnteresseerden niet alleen zijn. We zijn zeldzaam, maar we bestaan. Als gewone mensen met een ongewone hobby.

Foto: omdat de meeste beoefenaars er niet de voorkeur aan geven om in beeld te komen, laten we het in plaats daarvan bij een foto van twee van de objecten die een hoofdrol speelden, vastgelegd door een van de mensen die van de partij was.