
07 April 2023 ∙ De Slag om de Ruimte is een begrip geworden nu Nederland dichtgroeit met woonwijken, distridozen, zonneparken en ook nieuwe trafostations. In Hoogeveen staat op zo'n toekomstig trafostationterrein een grote eik in de weg. De keuze is aan het netbeheer: kappen, of een fraaie kans pakken op verbinding?
In het hele land zien we nieuwe trafostations gebouwd worden vanwege de energietransitie en de vraag naar capaciteit. Pylon geeks zoals wij die bij de aanblik van een trafostation vanaf de weg poah mompelen zijn in de minderheid, maar soms zijn er zelfs bij liefhebbers opgetrokken wenkbrauwen over details van een bepaalde locatiekeuze. Een voorbeeld speelt op dit moment in de buurt van Hoogeveen, waar de komst van een nieuw 110/20 kV trafostation net buiten industrieterrein Riegmeer voor een groeiend opstootje zorgt. Steen des aanstoots: een honderd jaar oude zomereik die in de weg staat op het toekomstig trafostationterrein Riegmeer-110.
In de meeste gevallen maakt zo'n boom, beschermde status of niet, geen schijn van kans. Het algemeen nut maakt meestal gehakt van bezwaren op de kapvergunning. Deze keer lijkt het niet zo vlot te gaan. De boom heeft sympathisanten. De zomereik hoorde ooit bij een lang verdwenen boerderijtje en een van de nazaten van de voormalige boer vond het erg jammer om de grote boom te zien verdwijnen. Ze is in de pen geklommen en zo kwam het balletje aan het rollen. Inmiddels heeft het Dagblad van het Noorden er al meerdere artiekel aan gewijd en naast de procedure voor een kapvergunning is er ook een petitie gestart voor behoud van de solitaire eik. Er zijn inmiddels krap duizend ondertekenaars, zodat duidelijk is dat het verlenen van de kapvergunning niet geruisloos zal verlopen.
Als we naar de feiten gaan kijken zijn de argumenten van zogezegd Team Latenstaan niet onrealistisch. We gaan uit van een aannemelijk 110/20 kV trafostation met twee rails, twee kabelvelden, twee reservevelden, een koppelveld en drie trafovelden. Als we zo'n station op op de luchtfoto leggen in het lege voormalig agrarische terrein tussen twee wegen en een sloot, dan zien we dat het technisch gewoon past om het station enige tientallen meters op te schuiven. Ruimte, in Drenthe bestaat het nog echt.
Pakken we nu de kadastrale kaart, dan wordt het rommeliger omdat niet duidelijk is waar precies het station is geprojecteerd en welke grond precies is bestemd voor het station, zodat we ook niet kunnen zien of het geplande station binnen hetzelfde kadastrale kavel kan worden opgeschoven en of dat niet botst met eventuele andere partijen die een optie kunnen hebben op een deel van het terrein. Wel is hier een te onderzoeken mogelijkheid. Het gaat immers om een tekentafelsituatie, het terrein in kwestie is vandaag nog volledig woeste grond.
Maar eigenlijk is er iets nog groters aan de hand. We zien dat die eik symbool is komen te staan voor iets dat op dit moment een thema is op allerlei gebieden in het land. Het gevoel heerst dat de overheid en/of landelijke instanties over individuen heen walsen zonder menselijke maat en zonder te kijken naar lokale belangen. Of dat waar is of niet, juist daardoor kan deze kwestie met een ogenschijnlijk 'onbetekenende' boom in een unieke kans veranderen voor de lokale overheid en de twee netbeheerders Rendo en Tennet.
Er is een grote slag te slaan op gebied van sympathie door te kijken of het station inderdaad enige tientallen meters kan worden opgeschoven. Door te tonen dat er oog is voor de situatie van een gewone Nederlander, al is dat deze keer een eik, kan het trafostation een ambassadeur worden van een nieuwe verstandhouding tussen plaatselijke bewoners en grote landelijke spelers. Het biedt een kans op een toekomst waarin wederzijds overleg werkelijk het verschil kan maken. Dat is van onschatbare waarde in een toekomst waarin nog heel wat meer trafostations moeten worden ingepland en soortgelijke vraagstukken op zullen spelen. Zelfs vanuit een neutraal standpunt zoals we dat bij HoogspanningsNet bewaken kunnen we tegen de netbeheerders en vooral tegen gemeente Hoogeveen zeggen, pak die kans op overleg, hij is het waard.
Afbeeldingen: De eik waar het allemaal om te doen is, samen met het omliggende terrein op een oude foto van Google Streetview. Vandaag zijn de andere bomen al weg en staat alleen de grote eik zelf nog. Onder: Ruimtelijkeplannen.nl toont dat bedrijventerrein Riegmeer in het blok met het pinpoint noord van de boom ruimte heeft om een realistisch openluchtstation kwijt te kunnen. De discussie kan dus zinvol worden gevoerd vanaf beide kanten.
09 december 2012 ∙ Er zijn in Nederland een aantal grote projecten bezig die op hoogspanningsgebied de aandacht trekken. Je hebt het duo-tonproject in Helmond-Brandevoort en de 110 kV-aansluitingen in de Noordoostpolder, maar de reconstructie van trafostation Wateringen (het laatste deel van het nog veel grotere project Randstad380) mag er ook zijn. Na anderhalf jaar hard werken is het nu bijna klaar.
De zuidring van het project Randstad380 heeft ervoor gezorgd dat station Wateringen veranderde van een slordig vormgegeven 150 kV-station tot een state of the art 380 kV-station en daarmee een nieuw strategisch station in het hoogspanningsnet. Nieuwe verbindingen zijn verschenen, oude verdwenen (of verkabeld) en het hele terrein en het nabije landschap hebben een heel andere aanblik gekregen.
Een beetje project kan tegenwoordig niet meer zonder landschappelijke inpassing. Op station Wateringen sluit een bestaande verbinding met vakwerkmasten aan op de nieuwe verbinding met wintrackmasten. Dat is een aanzienlijke overgang en om die wat minder groot te maken (en allicht ook gewoon omdat het kan) heeft men bij de 380 kV-opstijgpunten gekozen voor twee creatief vormgegeven mastmodellen, zogenoemde concordemasten, die technisch het midden houden tussen een vakwerk- en een buismast. Samen met de wintrackmasten richting Bleiswijk heeft het concept hoogspanning in dit deel van Nederland een heel nieuwe look gekregen. Voor hoogspanningsliefhebbers geldt in dit geval hetzelfde als de slogan van een bekend oost Nederlands biermerk met groene flessen: "hoogspanning mag weer gezien worden in Nederland".
Op ons forum is een langlopend topic te vinden waarin de reconstructie van dit station op de voet is gevolgd. De oplevering en inbedrijfname van Wateringen en daarmee de hele zuidring van Randstad380 is beraamd voor medio 2013. Een paar weken terug heeft men de 380 kV-grondkabel langs Delft even uitgeprobeerd en ook de verkabelde 150 kV-verbinding naar de Energieweg in Delft wordt halverwege december volledig in bedrijf genomen. Zoals je gewend bent blijft Hoogspanningsnet.com er bovenop zitten, maar je kunt ook zelf het nieuws omtrent de voltooiïng van de zuidring van Randstad380 volgen op de overheidssite.
Foto: Bij grote projecten zijn er ook altijd dingen die net weer even anders lopen dan de bedoeling was. De concordemast richting Bleiswijk werd ontworpen als een donau + ééneven combinatiemast (zo dus), maar de aansluitende wintrackmasten kunnen niet met deze configuratie overweg. De oplossing verdient technisch geen schoonheidsprijs en laat zich nog het best beschrijven als "daar is men nog redelijk mee weggekomen". Foto door Ole Nielsen.