02 februari 2018 ∙ Een nieuwe interconnectie over de landsgrens vereist samenwerking tussen twee netbeheerders. Bij Doetinchem – Wesel ontmoeten Tennet en Amprion elkaar. Maar waar stroom in heel Europa dezelfde taal spreekt, geldt dat niet voor de gebruikte hoogspanningsmasten. Amprion doet een poging om de grens minder scherp te maken met een nieuwe buismast. Of nou ja, nieuw…

Er is in noordwest Europa behoefte aan zwaardere koppelnetverbindingen tussen landen. Het project Doetinchem – Wesel tussen Nederland en het Duitse Rührgebiet is er een voorbeeld van. Tennet heeft een jaar of tien terug de keuze gemaakt om nieuwe 380 kV-verbindingen alleen nog met wintracks te bouwen. Op station Doetinchem Langerak hebben de twee vakwerklijnen met donaumasten uit de vroege jaren 90 gezelschap gekregen van een derde lijn met een mastontwerp waar de meeste pylon geeks eh.. nuja, enigszins gereserveerd tegenover staan, laten we dan maar zeggen. Amprion intussen moest weinig hebben van dat soort nieuwigheden. Ze vertrouwen gewoon op gittermasten (vakwerkmasten) met een bewezen staat van dienst, passend bij het bestaande areaal en handiger als je een verknoping of aanpassing wil doen of meelifters wil inhangen.

Maar een radicale overgang van wintracks op vakwerk aan de grens ziet er ongemakkelijk uit en zal bij het publiek de indruk wekken dat Duitsland is 'achtergebleven'. Dat beviel ze in Dortmund maar niets. Zodoende werd voor de laatste 22 mastposities tussen Millingen en de landsgrens een vollwandmast (buismast) ontworpen die de visuele brug moet slaan tussen de vertrouwde vakwerkmasten en de futuristische wintracks van Tennet over de Nederlandse grens.

De eerste exemplaren zijn inmiddels op hun plek getakeld. Het gaat om een buismast die de geleiders in een lichte tonconfiguratie draagt en die in ongeveer dezelfde kleur wordt geschilderd als de Duitse herfstlucht. De buismasten zelf komen uit Denemarken. Eh.. oh oh? De meeste pylon geeks happen naar adem als de combinatie Denemarken en buismast voorbij komt: dat riekt naar Bystrup. Dat Deense bedrijf is een grote naam in futuristische mastontwerpen zoals de Eagle, de T-pylon en de nieuwe stijl gaffel – stuk voor stuk ontwerpen die de meeste pylon geeks doen vragen om een diep bordje. Maar Bystrup is niet verantwoordelijk voor de nieuwe masten. Deze keer geldt dat ze alleen in Denemarken gefabriceerd zijn en dat Amprion ze zelf heeft ontworpen. 

Hoewel… een geheel nieuw idee kan je de nieuwe mast van Amprion beslist niet noemen. Want wat staat er nauwelijks tien kilometer verderop in de Achterhoek te pronken sinds 1979? Precies: een buismastontwerp dat oorspronkelijk uit Colorado kwam en in Frankrijk furore maakte als Pylône Muguet (Lelietje-van-dalen). Die heeft dezelfde typische, licht gekromde traversen, een bescheiden tonvorm en een set bliksemtraversen die lijkt op de nieuwe mast van Amprion. Van deze mastenfamilie zijn er in Amerika en Frankrijk vele varianten in gebruik. Heeft Amprion gewoon de makkelijkste weg gekozen en eens goed gekeken naar wat er al in de velden stond? En zouden ze werkelijk hebben beseft dat van alle buismastontwerpen juist de Muguetfamilie het wereldwijd goed doet en zelfs bij de populatie pylon geeks relatief goed valt? We weten het niet. Maar wat we wel weten is dat Doetinchem – Wesel ook over de landsgrens letterlijk een spannend vervolg krijgt.

Afbeeldingen: vrijgegeven beeld uit de laatste nieuwsbrief van Tennet over Doetinchem – Wesel (webversie hier) waarop een exemplaar van de nieuwe mast van Amprion te zien is. Onder: een exemplaar van de Pylône Muguet in de variant zoals de PGEM hem heeft toegepast. De masten van Amprion volgen duidelijk het idee van deze mastenfamilie.