Mast 48, 150 kV Hattem – Woudhuis I (NL)
Dit jaar wederom een dennenboommast in december. Helaas is het wel een uiterst groene kerst, met dit sappige voorzomerse weiland op de voorgrond en de achtergrond.
Groene kersten spreken niet tot de verbeelding, maar ook vroeger waren de meeste kersten gewoon groen en lelijk. Blad aan de bomen zal hopelijk voorlopig nog niet normaal worden. Aan de andere kant, met het gare weer van dit jaar kunnen we zelfs in december wel een blauwe lucht gebruiken en al helemaal als er een hoogspanningsmast voor staat.
Hier zien we nummer 48 van de 150 kV-verbinding Woudhuis – Hattem, zoals deze zomer vastgelegd door Peter Schokkenbroek, op een zeldzame dag met goed weer. De PGEM 150 kV dennenboommast in deze lijn is van het tweede subtype, waarin met name in de traversen enige rationalisaties en versimpelingen zijn doorgevoerd ten opzichte van het ontwerp van de Kattenberglijn. Opvallend, we zouden eenzelfde evolutie later ook zien in de eerste paar generaties tonmasten die deze dennenboommasten later zouden opvolgen. Wat je niet kan zien aan deze verbinding is het verhaal erachter. Vandaag loopt deze verbinding naar Hattem, maar dat is in de eerste tien jaar van zijn bestaan niet zo geweest. De verbinding werd in eerste instantie gebouwd als een interconnectie naar Deventer, waar met twee 150/110 kV trafo’s verbinding werd gemaakt met het net van de IJsselmij.
Lang heeft deze koppeling dus niet bestaan. Reeds in de late jaren zestig werd het gedeelte dat de IJssel overkruiste alweer gesloopt, waarna bij Hattem een vervangende koppeling werd gebouwd met Harculo, op een strategisch handiger plek. Om bij Hattem te komen was een nieuwe 150 kV-lijn nodig en die werd gewoon aan het werkloos geraakte uiteinde van de verbinding naar Deventer gekoppeld, zodat we op de netkaart vandaag de dag een rare bocht in de verbinding zien: een erfenis van zijn eerste tien jaar. Ook die koppeling met Hattem is inmiddels al twee decennia verdwenen omdat zijn rol werd overgenomen door het 380 kV koppelnet. De lijn Hattem – Apeldoorn kreeg later versterking van een tweede verbinding, maar ook de oorspronkelijke lijn blaast nog aardig mee met tweemaal 223 MVA transportcapaciteit.
