110 kV Motru – Closani (RO)
Tussen de Roemeense heuvels treffen we roestige tonmasten uit de Sovjettijd, compleet met alle bouwkundige kenmerken die daarbij horen.
We blijven nog even door Europa zwerven. Deze maand komen we in Roemenië terecht, waar zich in het zuidoosten van het land een klein en vrij anoniem stuwmeer bevindt met naam Lacul Valea Mare. Hetgeen doet vermoeden dat het vertaalt als ‘het meer in de vallei van het meer’, maar wij zijn pylon geeks en geen taalkundigen. Dus direct terug naar wat we op deze foto van forumlid PJK zien. Tonmasten met een pinakeltop zijn waarschijnlijk het meest voorkomende vakwerkmastmodel in de wereld.
In Roemenië zijn de 110 kV-lijnen op dit moment nog niet ingetekend op de netkaart. Toch kunnen we met enige kennis wel dingen in het ontwerp van deze verbinding herkennen die ons dingen over zijn oorsprong vertellen. De hoge ranke kruisblokken tot aan de onderste traversen, dan een min of meer driehoekige opening en daarboven prompt een slingerverband zijn klassiek voor meestal tonmasten uit de Sovjettijd, waar dit tot op de dag van vandaag gangbaar is om te doen. Ook opvallend is het ontbreken van slingerverband in de trekschoren van de traversen. Het Roemeense binnenland heeft een woest klimaat waar het flink kan sneeuwen en ijzelen. Toch staat de mast al minstens vijftig jaar op zijn plek, getuige de mastborden. Of hij het nog eens vijftig jaar redden zal is de vraag, want de foto’s van dichtbij tonen vrij veel roest. In het land van Dracula wacht de plaatselijke netbeheerder nog een monsterklus om het netwerk bij de tijd te brengen.