Mast 45, 150 kV Ulft – Dale (NL)
Ook wel eens fijn na deze eh.. ‘zomer’. Een blauwe lucht in de Achterhoek met een Lelietje-van-Dalen, ofwel een Pylône Muguet.
De Provinciaal Gelderse Elektriciteitsmaatschappij ofwel PGEM is een van de voormalig netbeheerders met de rijkste nethistorie als het gaat om bovengrondse netontwikkeling. Sinds de introductie van 150 kV in de late jaren veertig heeft de PGEM een handvol verschillende mastmodellen gebruikt om hun koppelnet mee uit te breiden. Men begon met dennenboommasten en in de late jaren vijftig werd overgestapt op compactere tonmasten. Ook die kwamen in verschillende types en generaties. Net als PEB Friesland en de IJsselmij trad ook bij de PGEM vanaf grofweg halverwege de jaren 70 een buismastenperiode in, waarmee de laatste netuitbreidingen werden voltooid voordat een periode van decennialange stilstand (‘het net was eventjes af’) en grondkabels ervoor zouden zorgen dat verdere bovengrondse uitbreidingen op 150 kV niet meer zouden plaatsvinden.
Hier staan we bij Ulft (Lichtenberg) waar een lijn met 150 kV ton-buismasten de weg schuin kruist. Het gaat om een mastontwerp dat valt onder de Pylône Muguet, een grote, losjes verwante mastenfamilie waarvan je allerlei telgen over de hele wereld aantreft. De mast bestaat uit een polygone paal van twee aan elkaar gelaste metalen platen die een twaalfhoek vormen. Kenmerkender zijn de gebogen traversen waar de mast zijn naam aan dankt. Pylône Muguet is Frans voor Lelietje-van-Dalen. Wie deze kleine, in Nederland inheemse leliesoort natrekt op Wikipedia ziet een elegante gelijkenis tussen de mast en de bloeiwijze van de plant. De naam doet vermoeden dat deze mastenfamilie zijn oorsprong in Frankrijk heeft, maar er zijn ook bronnen die het over Colorado hebben. Hoe het ook zij, zelfs wij als vakwerkliefhebbers moeten toegeven dat deze buismasten een zekere mate van elegantie hebben. Dat de PGEM hun tonvorm trouw bleef is een extra pluspunt.
