Mast 05, 110 kV aftak Olst (NL)

Hamerkoppen zie je zelden tot nooit in hele zware verbindingen. In het 110 kV-net zijn ze juist een bekende verschijning, zeker in het gebied van de IJsselmij.

De IJsselmij was gek op hamerkoppen. De masten zijn laag, fasewisselen is eenvoudig en de engineering is ook relatief eenvoudig. Verder vangt hij weinig wind, het aantal draadslachtoffers (vogelaanvaringen) is gering en hij valt niet op in het landschap. Dat hamerkoppen ook met nadelen komen merk je pas als het ijzelt of als landbouwmachines heel groot worden. Welnu, ijzel is gelukkig vrij zeldzaam en in de tijd waarin de meeste hamerkoppen werden gebouwd waren paard en wagen nog gangbaar gereedschap. Of een fiets, in dit geval die van Ot Lesley, die zich dit deze voorzomer verveelde en zijn vrije woensdagmiddag gebruikte voor een middagje lijnfietsen in het IJsseldal. Achtstegroepers huilen niet, maar gaan wel op powersafari.

Tussen de Weteringkade en Deventer Platvoet werd reeds in de late jaren dertig (ingebruikname 1940) een verbinding aangelegd met hamerkoppen. In deze verbinding werd in 1973 een inlussing gemaakt voor een nieuw station op Olst en die zien we op de foto. Ondanks dat de IJsselmij toen al twee decennia was overgestapt op donaumasten werd voor deze aftak alsnog gekozen voor een bijpassend mastontwerp. Sterker nog, de originele parapluvormige hamerkop I werd opnieuw toegepast. Deze hamerkop is vrij groot en zeer breed, met de kenmerkende parapluvormige traverse. Dat in dit ontwerp best wat extra ruimte zat bleek bij een lijnverzwaring die ook Olst aandeed: er werden bundelgeleiders aangebracht en dat hielden de hamerkoppen zonder problemen. Op dit lijndeel zijn tevens alle vijf(!) bliksemdraden nog aanwezig. Better safe than sorry, zal IJC gedacht hebben bij zoveel bliksembescherming.