Het is even behelpen deze maand, en daar geven we invulling aan met een eh.. een half bezette mast?
Door een communicatiefoutje binnen het team en net wat te fraai weer (ook pylon geeks gaan dan liever op veldwerk dan dat ze achter de computer duiken) was de Mast van de Maand ernstig aan de late kant deze maand. Doordat er nog maar een halve maand resteert hebben we gekozen voor een heel klein mastje dat ook nog eens letterlijk half werk is: het tweede circuit is er niet aan gezet. We zien hier een exemplaar van wat officieel bekendstaat als een IJsselmij-cactus.
Het is een klein buismastje bedoeld voor twee circuits van 110 kV en het is ook het mastmodel dat vorm gaf aan de laatste golf bovengrondse lijnenbouw van de IJC. Dit exemplaar geeft vanwege het ontbreken van het tweede circuit een maximaal cactusgevoel tussen Enschedé en Losser. Het tweede circuit is nooit ingehangen omdat Losser vanaf de andere zijde via een grondkabel wordt gekoppeld met Oldenzaal. Daardoor is er een ringvorm zodat dubbelcircuit niet meer nodig is. Verderop richting Losser zijn ook varianten te zien die überhaupt geen tweede circuit kunnen dragen. Het cactusmodel van de IJsselcentrale was geen lang leven beschoren als opvolger van de broekstukloze donaumasten. De opkomst van grondkabels in de jaren 90 en het feit dat er in de late jaren 80 toevallig enige tijd geen expansies van het net nodig waren (het net was enige tijd ‘af’) zorgden ervoor dat na 1986 geen nieuwe lijn meer werd gebouwd met dit buismastje.
Wat je niet zou zeggen als je hem ziet is hoe zwaar deze mastjes zijn. Met alle zes de steunisolators eraan is het dunne kokertje (stiekem best een dikwandige polygone gelaste plaat) ongeveer acht ton. Daarmee is de IJC-cactus zwaarder dan zijn voorganger en zelfs dubbel zo zwaar als de hamerkoppen die het EGD neerzette in de jaren 30 tot en met 50.
