Zuid-Limburg wordt wel eens een stukje reserveduitsland genoemd. Kijk je naar het hoogspanningsnet, dan zou je bijna zeggen dat… juist ja. Hoe zit dit?
Deze klassieke dennenboommasten in Limburg zien er op het eerste gezicht oud en nogal RWE-Duits uit. Dat klopt volledig, want we hebben hier te maken met een verbinding die oorspronkelijk 220 kV voerde en die in 1944 door de bezetter werd geplaatst. Het is een voor 150 kV hergebruikt lijndeel van een oorspronkelijke drieweg tussen Jupille, Zukunft en Lutterade. Het idee van de bezetter was het kunnen importeren van kolenvermogen dat door centrales in België en Nederland werd opgewekt om zo de oorlogsindustrie te voederen. Een soortgelijke verbinding heeft kort bestaan tussen Nijmegen en Goch.
Na de oorlog verdween die laatstgenoemde weer gauw. Maar de drieweg Jupille – Lutterade – Zukunft niet. Die bleef in gebruik, nu voor toepassingen in vredestijd, en pas in de jaren 70 verviel het nut van de 220 kV-koppeling toen er een zwaarder alternatief op 380 kV kwam via Roermond. Delen van de 220 kV-drieweg werden gesloopt, anderen werden herbestemd in het plaatselijke transportnet. Zo bleef in België een lijndeel op 220 kV in dienst, nu tussen Jupille en Lixhe, tot op de dag van vandaag. In Duitsland werd een gedeelte omgebouwd naar 110 kV en ook dat lijndeel staat nog fier overeind. Ook de derde poot van de verbinding, in Nederland, bleef in dienst tussen Lutterade en het nieuw gestichte Schoonbron, voor een spanning van 150 kV. Zo is er in en rondom Belgisch en Nederlands Limburg en in het Rührgebied overal historie te vinden dat bijzondere verhalen kan vertellen aan iedereen die het weet te ontrafelen.
Pas later kwamen we erachter dat we deze verbinding al eens eerder hadden behandeld. Op zich niet zo erg, maar het geeft wel aan dat we intussen administratie nodig hebben.
