Mast 32, 150 kV Borculo – Winterswijk (NL)
Van een plaatselijke bewoner kregen we te horen ‘oh, die lijn, met die verminkte insecten?’ Tja, passender is een gehalveerde Pylône Muguet niet te beschrijven…
In de Achterhoek treffen we deze aanblik aan in twee lijndelen, zoals hier vastgelegd door Ruben Schots. Eén circuit van 150 kV wordt gedragen op onvolledig benutte tonmasten, die mede door de uitvoering als buismast in de stijl van Pylône Muguet met gekromde traversen inderdaad wel wat lijken op verminkte insecten. Wat dat betreft kunnen we alleen maar hard mee lachen met de persoon die voor deze uitspraak verantwoordelijk is, en waarom ook niet? Mastenkijken is voor een belangrijk deel emotie, precies zoals het hoort.
De verbinding die in 1986 werd aangelegd ziet er zo uit omdat hij het sluitstuk is van een ringvorm in de Achterhoek. Omdat in een ring geen problemen optreden als één volledige verbinding tussen twee stations uitvalt (de ring verandert dan in een hoefijzer, maar nog steeds kunnen alle stations bereikt worden) en omdat het gebied maar weinig vraag kent, heeft men het tweede circuit bij de aanleg in eerste instantie maar achterwege gelaten. Dat gebeurt vaker bij ringsluitingen, die de netbeheerder geen enkel rechtstreeks voordeel bieden bij normaalbedrijf, want pas bij storingen of onderhoud bewijst een ring zijn nut. Dus een ring is meestal een goedkope sluiting beschoren.
Toch kende deze verbinding een gloriemoment in 2010, toen bij een ongewoon zwaar zomeronweer de ring verbroken werd omdat in de verbinding tussen Doetinchem en Ulft vijf masten bezweken. Dankzij deze lijn met dit enkele circuit hielden de stations Winterswijk, Dale en Ulft alsnog verbinding met het net en werd een stroomstoring voorkomen. Het was een gevalletje zweet in de bilnaad voor de controlezaal, ‘okee, NIET aankomen, hopen dat ie het houdt’, maar het is uiteindelijk in orde gekomen.
