Ook voor een foto van een mast doet het perspectief, de tijd van de dag en de mastkeuze ertoe.
Hoogspanningsmasten bekijkt men het beste schuin van voren. Het mastbeeld is dan goed te zien, er zit perspectief in de weglopende lijn naar de horizon en de 3D-vorm is goed te zien. Van precies opzij is een mast meestal geen interessant ding. Behalve als je er een snufje zonsondergang aan toevoegt voor maximaal drama en als je een wisselmast met twee caravelles kiest, omdat die ook vanaf de zijkant een intrigerende aanblik biedt. Precies dat deed Ruben Schots tijdens een heldere winteravond.
We zien hier het zijprofiel van een PGEM-tonmast met de kenmerkende, van positie verspringende fasen en een caravelle aan beide zijden van de toren om de derde fase van helemaal onderaan terug omhoog te leiden. Fasewisselen is altijd al een moeilijk verhaal op verticale mastmodellen en het moet gezegd worden dat de PGEM het nog redelijk strak heeft aangepakt vergeleken met eh.. nouja, de PNEM met modelletje knoop op een toren. Een ander gevolg van de tonvorm is dat het zowat niet te doen is om onvolledig te fasewisselen (slechts twee draden per keer).
