Mast 49, 110 kV Veendam – Gasselte (NL)

We hebben het vaak over dat het elektriciteitsnet in evenwicht moet zijn. Dan heb je altijd weer dit soort gevallen die je metafoor slopen…

Het EGD in Groningen werkte voor 110 kV op een paar uitzonderingen na vooral met hamerkoppen. Die zijn niet zo hoog en zijn daardoor handig in het open Groningse en Drentse landschap dat vol grasweides of akkers in de Veenkoloniën staat. In de lege gebieden is een brede mastcontour geen groot probleem, ruimte is er voldoende. Nadeel is wel dat hamerkoppen gevoelig zijn voor ijzel en laat dat nou juist een weersverschijnsel zijn dat zich met name in het noordoosten van het land manifesteert. Ook in het verleden, zoals in de jaren 60 en de beruchtste van allemaal, 1987.

Dit lijndeel van wat eigenlijk Meeden – Gasselte is, en wat op zijn beurt een onderdeel is van wat ooit een lange directe lijn van Gasselte naar Hoogeveen was, is vandaag de dag van slechts één circuit voorzien. Een opmerkelijke zet omdat juist dit type hamerkop in 1987 bezweek door ijsgewicht tijdens een uitzonderlijk zware ijzel. Door aan één kant geen draden te hangen is de mast alleen nog maar kwetsbaarder. We weten niet wat de overweging is geweest om het tweede circuit weg te halen. Want zelfs al heeft het netstrategisch weinig zin (dit verbindingsdeel is een ringsluiting), het circuit er fysiek werkloos in laten hangen zodat het ijsgewicht kan vangen en de masten evenwichtiger belast worden in geval van een nieuwe ijzelsituatie zou voor dit specifieke type ook een zinvol doel zijn.